Οι κυβερνήσεις έχουν από καιρό αντιμετωπίσει την πρόκληση της φορολόγησης παγκόσμιων εταιρειών που λειτουργούν σε πολλές χώρες. Αυτή η πρόκληση έχει αυξηθεί με την άνοδο τεράστιων εταιρειών τεχνολογίας όπως το Amazon και το Facebook. Προς το παρόν οι εταιρείες μπορούν να δημιουργήσουν τοπικά υποκαταστήματα σε χώρες που έχουν σχετικά χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές εταιρειών και να δηλώσουν κέρδη εκεί.
Αυτό σημαίνει ότι πληρώνουν μόνο τον τοπικό συντελεστή φόρου, ακόμη και αν τα κέρδη προέρχονται κυρίως από πωλήσεις που πραγματοποιούνται αλλού. Αυτό είναι νόμιμο και είναι συνήθης στρατηγική στις μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η G7 (οι 7 ισχυρότερες χώρες του κόσμου) απαντούν στις επιχειρήσεις παγκόσμιου βεληνεκούς με μια συμφωνία. Ένα ελάχιστο συντελεστή φορολογίας παγκόσμιου βεληνεκούς.
Η συμφωνία στοχεύει να εμποδίσει τις επιχειρήσεις να εκμεταλλεύονται την χαμηλή φορολογία ορισμένων κρατών με δύο τρόπους. Πρώτον, η G7 θα έχει ως στόχο να υποχρεώσει τις εταιρείες να πληρώνουν περισσότερο φόρο στις χώρες όπου πωλούν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους, και όχι οπουδήποτε καταλήγουν να δηλώνουν τα κέρδη τους. Δεύτερον, θέλουν έναν παγκόσμιο ελάχιστο φορολογικό συντελεστή, ώστε να αποφευχθεί ο ανταγωνισμός για το χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή μεταξύ των κρατών.
Έτσι ,η ομάδα των πλούσιων εθνών της G7 υπέγραψε μια ιστορική φορολογική συμφωνία για την αντιμετώπιση φορολογικών καταχρήσεων από πολυεθνικές και διαδικτυακές εταιρείες τεχνολογίας, συμφωνώντας για έναν ελάχιστο παγκόσμιο συντελεστή φορολογίας εταιρειών για πρώτη φορά.
Ενώ ορισμένα αναπτυσσόμενα έθνη θα επωφεληθούν από τον στόχο της G7 να κάνουν τις εταιρείες να «ανανεώσουν» τους φόρους τους στο ελάχιστο 15% σε οποιαδήποτε χώρα όπου δραστηριοποιούνται, θα εξακολουθούσε να υπάρχει κίνητρο για τις πολυεθνικές να βασίζονται σε χαμηλές φορολογικές δικαιοδοσίες. Αυτό σημαίνει ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Νιγηρία, όπου μεγάλο μέρος της οικονομίας διευθύνεται από ξένες πολυεθνικές, θα δουν ελάχιστα κίνητρα να υπογράψουν μια τέτοια υπόσχεση, ρισκάροντας να χάσουν ένα μεγάλο μέρος εσόδων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 40% των πολυεθνικών κερδών μεταφέρεται σε φορολογικούς παραδείσους κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών (NBER).
Οι φορολογικοί παράδεισοι, όπως οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, ο Παναμάς και ο Μαυρίκιος, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες που προσελκύουν τα χαμηλά φορολογικά τους καθεστώτα. Η αποδοχή ενός ελάχιστου φορολογικού συντελεστή 15% θα διαβρώσει την ανταγωνιστικότητά τους και τις οικονομίες τους.
Με ορισμένες χώρες να μην προτιμούν ελάχιστο φόρο εταιρειών και άλλες να απαιτούν υψηλότερο συντελεστή, η επίτευξη συναίνεσης δεν θα ήταν ποτέ εύκολη.
“Είναι περίπλοκο κι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα”, δήλωσε ο καγκελάριος του Ηνωμένου Βασιλείου Rishi Sunak για την ανακοίνωση της συμφωνίας.
Εσύ τι πιστεύεις; Θα καταφέρει να εδραιωθεί μια συμφωνία όπως αυτή; Εάν τελικά καθιερωθεί, ποιος θα επωφεληθεί από αυτό; Πες μας την άποψη σου στα σχόλια.
